سیستان و بلوچستان و چرایی مافوق اهمیت آمایش سرزمینی
یادداشت روز پایگاه خبری بیرک
مجتبی شجاعی – فرماندار دلگان
آمایش سرزمینی سیستان و بلوچستان – استان سیستان و بلوچستان به عنوان پهناورترین استان کشور با حدود ۱۸۷٬۵۰۲ کیلومتر مربع وسعت و حدود ۱۴۰۰ کیلومتر مرز خاکی و آبی با کشورهای پاکستان و افغانستان و سواحل دریای عمان و راه داشتن به آبهای آزاد و اقیانوس از طریق بندر چابهار دارای موقعیت استراتژِک بازرگانی و ترانزیتی، ظرفیتهای عظیم کشاورزی، شیلاتی، استقرار بر روی کانون کمربند فلزی، کانی و معدنی و همچنین جاذبه‌های فراوان تاریخی و طبیعی و نیروی انسانی جوان و نیز صنعت در حال رشد از توانایی و ظرفیت فوق‌العاده‌ای برای توسعه و آبادانی برخوردار است.
بسیاری از مسائل و مشکلاتی که هم اکنون در جامعه شهری و روستایی و همچنین نقاط مرزی استان مشاهده می شود، ناشی از اعمالی است که در طول سالیان متمادی بر خلاف طبیعت منطقه صورت پذیرفته است، بدین معنا که بدون آن که به اقتضای منابع طبیعی منطقه عمل کنیم، به میل و خواسته خود به فعالیت پرداخته ایم، نتیجه این امر آن شده است که متاسفانه منابع موجود در نقاط سرزمینی و بالاخص نقاط مرزی مان را ضایع کرده ایم، در صورتی که با توجه به اقلیم استان و شرایط خاصی که دارد منابع به صورت نامحدود در دسترس ما قرار نداشته است و همچنین سیمای زیبای طبیعی روستاهای مرزی بالاخص در شمال استان بیشتر و البته در مناطقی از نوار مرزی جنوب استان کمتر، به نحوی دگرگون شده، تغییر یافته که با ماهیت بافت و اقلیم آن جا مطابقت ندارد و از سویی آداب و رسوم و سنن قدیمی منطقه با آداب و رسوم و ارزش هایی که بر اساس فعالیت های جدید از ان سوی مرز به آن جا وارد شده برخورد داشته است و این موجب شده که فرهنگ اصیل و خودی مردم نیز کمی متاثر گردد.
برنامه‌ریزی آمایش سرزمینی سیستان و بلوچستان به عنوان بخشی از راه‌حل مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و توزیع نابرابر منابع و امکانات در استان در حال آماده شدن است، سندی که به بررسی و مطالعه خصوصیات و ویژگی‌های کلی فضای استان و بازیافت قابلیت‌ها در نواحی مختلف آن راه‌حلی برای ایجاد توزیع مناسب الگوهای توسعه و استقرار فعالیت‌های اقتصادی اجتماعی و فضای را ارائه می‌نماید که در این بسته همه ظرفیتها و توانمندیها و امکانات و شرایط خاص منطقه با آینده پژوهی چند وجهی قطعا دیده خواهد شد که امیدواریم ان نگاه خاصی که باد به نقاط مرزی و همچنین ساحلی به ان شود به خوبی در این سند برنامه ریزی شود که قطعا همینگونه خواهد بود.
امروز استان سیستان و بلوچستان بی شک نیاز به طرح هایی سنجیده و تخصصی دارد که جامع نگر، کل گرا، مردم محور، آینده نگر، هدفمند، انعطاف پذیر با قدرت مانور بالا، متاثر از اراده و دارای دیدگاهی کیفی و جغرافیایی و در نهایت بازیگر نقشهای بزرگ ملی و منطقه ای باشد و اصلی ترین هدف آن نیز، رشد پایدار اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی استان در راستای توسعه ملی و وحدت باشد.
توجه به مسائل زیست محیطی، گردشگری و توریسم، موضوع آب، احیا و توسعه کشاورزی، اشتغال و ساماندهی و اتخاذ تدابیر لازم در خصوص بهره مندی درست و صحیح از نیروی کارامد و هوشمند تحصیلکرده بومی، سواحل مکران و برنامه ریزی بلند مدت، بازارچه های مرزی، خطوط انتقال انرژی، توسعه کمی و کیفی شهرکهای صنعتی، تسهیل شرایط سرمایه گذاری داخلی و خارجی، بازارچه های مرزی، آموزش و پرورش، بهداشت و سلامت، توسعه شبکه های ارتباطی، ساماندهی و توسعه حمل و نقل ریلی و دریایی و جاده ای و حتی هوایی و… از جمله ملاحظات و قیود در طرح آمایش سرزمین است که در صورتی که به خوبی طراحی و به مرحله اجرا در زمان خود برسند قطعا توسعه و امنیتی پایدار و غیرشکننده را در استان در سالهای آتی شاهد خواهیم بود.
