احسان ایرندگانی – آوای سرحد

در حالی‌که غزه زیر شدیدترین محاصره انسانی گرفتار است و کودکان بی‌گناه آن با گرسنگی و تشنگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، وجدان امت اسلامی در برابر این مظلومیت عظیم به چالش کشیده شده است. امروز بیش از هر زمان، لزوم وحدت مسلمانان و اقدام هماهنگ در عرصه دیپلماسی برای حمایت از مردم بی‌پناه غزه، به یک وظیفه انسانی، دینی و تاریخی تبدیل شده است. غزه می‌تواند نقطه‌ی وحدت امت اسلام باشد، اگر صدای مظلومان آن شنیده شود و سکوت در برابر ظلم، جای خود را به همبستگی و بیداری بدهد.

در سرزمین محاصره‌شده غزه، کودکانی هستند که گرسنگی را با جان خود معنا می‌کنند. تشنگی، نه تنها جسم آنان را می‌فرساید، که بر روح امت اسلامی زخم می‌زند. صدای ناله‌های خاموش آنان، پژواکی است از وجدان‌هایی که هنوز بیدارند؛ اگر گوش شنوا باشد.

هر قطره آبی که در غزه یافت نمی‌شود، هر لقمه نانی که به کودکی نمی‌رسد، شاهدی است بر استمرار ظلم و بی‌عدالتی در دنیایی که ادعای حقوق بشر دارد، اما در برابر مرگ تدریجی مردمان بی‌پناه سکوت می‌کند. غزه امروز، نه فقط یک مسئله فلسطینی، که فریادی جهانی است؛ صدایی که باید از دل‌های مسلمانان برخیزد و در ارکان دیپلماسی جهانی طنین انداز شود.

ای خدای بزرگ، ای قادر متعال و مهربان، از تو مدد می‌طلبیم برای رهایی بندگان مظلومت. تو خود آگاه‌تری از رنج بی‌پایان مردمانی که در زیر آسمان تیره‌ی جنگ و محاصره، تنها به رحمت تو دل بسته‌اند. خدایا، به یاری کودکان معصومی بشتاب که جز نگاه‌شان، چیزی برای طلب عدالت ندارند. خدایا، دل‌های ما را بیدار کن، تا بی‌تفاوت نمانیم.

امروز، بیش از هر زمان دیگر، مسلمانان جهان مسئول‌اند. فریاد مظلومان غزه را نمی‌توان شنید و ساکت ماند. وحدت مسلمین، تنها یک شعار نیست؛ ضرورتی حیاتی است. ضرورتی برای دفاع از جان‌های بی‌دفاع، ضرورتی برای احیای عدالت، و ضرورتی برای احقاق حقوق یک ملت.

وظیفه ما تنها اشک ریختن نیست. لازم است همه دولت‌های اسلامی، علما، روشنفکران، فعالان اجتماعی و رسانه‌ها با هم‌صدایی و انسجام، در مسیر ایجاد فشار بین‌المللی، فعال شوند. از سازمان‌های جهانی بخواهیم به مسئولیت انسانی و حقوقی خود عمل کنند. دیپلماسی اسلامی نباید در برابر این فجایع بی‌اثر بماند. اکنون زمان آن است که صدای غزه را به گوش جهانیان برسانیم و اجازه ندهیم این مظلومیت به سکوت تاریخ سپرده شود.

غزه می‌تواند نقطه‌ی وحدت فراموش‌شده امت اسلام باشد؛ اگر مسلمانان درک کنند که رنج غزه، رنج خودشان است. اگر بدانند که وحدت، تنها زمانی معنا دارد که برای عدالت و انسانیت به میدان بیاید.

باشد که روزی، کودکان غزه با لبخند به آینده نگاه کنند، و نه با ترس به آسمانی که به جای باران، آتش می‌بارد. باشد که روزی، این وحدت و آگاهی، دنیای اسلامی را به قدرتی بدل سازد که نه از سر انتقام، که از سر رحمت، در برابر ظلم بایستد.

انتهای متن/۳۲۱۴